و امسال...

باز هم ماه اسفند آمد و مردم در تب و تاب آمدن سال نو پر جنب و جوش تر از همیشه روزگار می گذرانند. آمدن سال نو یعنی: ای بندۀ خدا هر چقدر زندگی بر تو سخت گرفت و گمان کردی به آخر خط رسیده ای، زمانی که فکر کردی امیدی نیست به رستاخیز طبیعت در بهار بنگر، به درختان خشکی که دوباره بیدار می شوند و تازه و سرسبز، بهار و سال نو یعنی در اوج سختی ها، صبر داشته باش، تحمل کن، امید داشته باش، خدای تو و همۀ این عالم یکیست، خدای یگانه، آن قادر متعال، زمستان زندگی تو را نیز بهار خواهد کرد، شک نکن و یأس را از خود بران که کفر است.

اما همۀ محبین و شیعیان اهل بیت می دانند که تا آقا و سرورشان نیاید عیدی ندارند، فقط سال نو می شود تا به یاد بیاوریم قیامت را و تذکری باشد برای من و توی انسان که محتاج تذکریم و دچار نسیان و فراموشی. بیا با هم عهد ببندیم در لحظۀ تحویل سال، اولین دعایمان دعا برای فرج باشد، دعا برای سلامتی آقا و سرورمان. تا آقایمان نیاید ما یتیمانی هستیم که در لحظۀ تحویل سال دلشان می گیرد که بزرگترشان بالای سرشان نیست. در لحظاتی که ثانیه ها را می شماریم برای آغاز سال نو یادمان باشد، همین گونه باید ثانیه را بشماریم برای رسیدن لحظۀ ظهور، برای آن لحظه باید آماده شویم و تلاش کنیم که عید ما آن روز است إن شاء الله.

وصد البته امسال که نوروز با ایّام فاطمیه همراه است به احترام مادر مولا و سرورمان، آن چنان که باید و شایستۀ یک محب و شیعه است عمل می کنیم.

 راستی دوست من، در این روزها هستند کسانی که چندان از آمدن سال نو خوشحال نمی شوند بیا آنها را در یابیم.

به امید رسیدن سالی که در لحظۀ آمدنش دیگر یتیم نباشیم که ما آن را نزدیک می بینیم:

                                               إنَّهُم یَرَونَهُ بَعیدا وَ نَراهُ قَریبا